Naar het WK..?

Het WK begint over een maand en mensen beginnen hier in Uruguay al redelijk de kriebels te krijgen. Voetbal betekent heel veel voor de mensen hier. Het is iets wat in hun hart zit en iedereen heeft er wel iets mee te maken of heeft er een mening over. Ze hebben zin in het WK maar zijn ook erg dankbaar dat het niet in Uruguay wordt georganiseerd. Ze hebben begrip voor de Brazilianen en begrijpen dat ze aan het protesteren zijn. Ze begrijpen de rellen maar de begrijpen niet dat er straks zoveel toeristen naar Brazilië gaan, het zou wel eens heel verkeerd kunnen uitpakken. Dat is wat ik hier krijg te horen in Punta del Diablo.

Uiteraard spreek ik hier ook Brazilianen. Voornamelijk Brazilianen uit Sao Paolo en Porto Alegre en omgeving. Dat ligt nu eenmaal het dichts bij de plek waar ik nu zit. De Brazilianen die ik spreek zijn leeftijdsgenoten en zijn hier op vakantie of beginnen net met hun rondreis door Zuid-Amerika. Ze zeggen dat Brazilië op ontploffen staat en dat de mensen het WK gaan gebruiken om de wereld duidelijk te maken dat dit eenmaal niet correct is. Het land zet zich nu niet in voor de inwoners, niet voor het voetbal op zich en het is nog meer corrupt dan dat het al was. De mensen die ik spreek worden gefrustreerd als ik er naar vraag en het zit ze echt hoog. Het doet ze pijn om te zien hoe het land, waar ze zo veel van houden en waar ze ooit zo trots op waren, nu gebruikt wordt en waar straks duizenden voetbalfans aan het feesten zijn terwijl de inwoners er alleen maar op achteruit gaan.

In Uruguay is het nu winter en het is laagseizoen. Een seizoen waar normaal niet veel verdiend wordt maar de verwachting is dat er hier straks tijdens het WK veel Brazilianen zullen zijn. Brazilianen die niet in hun eigen land willen zijn met als voornamelijke reden dat het niet veilig is. Ze verwachten dat de bom nog gaat ontploffen. Misschien letterlijk, misschien figuurlijk. Dat is wat ik van de jonge reizigers hier krijg te horen.

Gisteren ben ik naar Chuy geweest. Chuy is een stadje op de grens van Uruguay en Brazilië. Het is er chaotisch maar gezellig. Het is niemandsland en dankzij de taxfree winkels zijn er veel mensen die hun geld daar komen uitgeven. Een straat in het midden van de stad verdeeld de stad in tweeën. Uruguay aan de ene kant en Brazilië aan de andere kant. De supermarkten aan de Braziliaanse kant en elektronica aan de Uruguayaanse kant. Omdat het nu eenmaal goedkoper is in dat ene land. Mensen werken hier samen en proberen het er het beste van te maken.

Je ziet letterlijk het verschil tussen de twee landen. In Uruguay zijn de straten beter onderhouden, de bussen luxer en de gebouwen schoner en mooier. In Brazilië proberen de mensen contact met je te maken, ze zijn nieuwsgierig en meer sociaal. Het is er minder schoon maar het is er levendiger en vrolijker. Meer kleur en meer muziek en gelach op straat. Een groot verschil met maar tien meter er tussen.

Ik sprak met een oudere man. Oorspronkelijk uit Sao Paulo maar streek hier een aantal jaren geleden neer. We spraken uiteraard over het WK want dat gebeurt als je verteld dat je uit Nederland komt. Hij wist bijna elke Nederlandse (oud)spelers maar hij verwacht dat Spanje of Argentinië gaat winnen.

We spraken over de teams, over de landen en uiteraard kregen we het over Brazilië. De protesten maar ook de positieve kant van het WK. Hij zei dat de mensen eindelijk wakker worden, mensen komen op voor hun rechten en gebruiken het WK om de wereld te laten zien hoe oneerlijk en corrupt het er aan toe gaat. Ze proberen het WK te gebruiken om het land te veranderen. Hij is trots dat landgenoten voor hun rechten opkomen. Hij is te oud maar zou zeker ook gaan protesteren als hij nog in Sao Paolo zou wonen.

Hij vertelde ook dat veel inwoners niet blij zijn met alle voetbalfans. Tot op zekere hoogte. Ze zullen beroofd worden, er zal veel drugs verkocht worden en er zal veel geld worden verdiend aan de toeristen op een manier wat niet in voordeel is voor de toerist. Wat dat betreft zijn ze blij met de toeristen maar het zal de criminaliteit ontzettend aanwakkeren volgens hem.

Ik vroeg naar hoe het dan zit met al die extra militairen in Brazilië, die nu de grenzen bewaken. Hij zei dat wat betreft de drugs, het te laat is. Brazilië heeft de drugs al binnen en bovendien is de politie corrupt dus zal het alleen voor de buitenwereld mooi lijken.

Ondertussen was er een jongen uit Venezuela bij komen staan en mengde zich ook in het gesprek. Hij ging naar Brazilië met het WK en ging vooral heen voor het feest. Hij vond het allemaal maar onzin en zag geen gevaar in een feestje. Zijn plan is om naar Salvador te gaan. Hij dacht er over na om de Brazilianen te steunen in het protesteren omdat hij zich verbonden voelt met Brazilianen en zich goed de woede kan voorstellen. Ik had het gevoel dat hij al redelijk onder invloed was van drugs of iets wat daar op lijkt. Hij kwam in ieder geval niet heel stabiel en nuchter over. Op het moment dat hij bij ons kwam staan vertelde hij dat Amerikanen de engelen zijn op aarde en dat zij de leiders zijn die wij moeten volgen. Ik geloof niet dat ik iemand uit Venezuela (oorspronkelijk Cuba) snel een mening heeft zoals deze. Hij keek ook wat vreemd uit zijn ogen. Hoewel ik het wel interessant vond maar dat is een ander verhaal.

Nu ik met veel Brazilianen, Uruguayanen, Argentijnen en een aantal mensen uit Chili heb gesproken heb ik iets besloten. Ze houden hier nu eenmaal van protesteren en ze hebben daar alle recht toe wat mij betreft want er zijn ook zat problemen en tijd voor een aantal verbeteringen. Ik heb lange gesprekken gevoerd, discussies aangehoord en mijn eigen mening daardoor kunnen vormen.

Ik heb besloten om niet naar het WK te gaan in Brazilië. Ik ga niet naar Porto Alegre voor de eerste wedstrijd van Nederland. Ik ga geen feest vieren in Brazilië maar blijf in Uruguay om hier met Brazilianen, Uruguayanen en Argentijnen de wedstrijden te kijken.

Ik blijf niet alleen hier omdat ik denk dat het niet veilig is maar ook omdat ik niet hoef te zien hoe de bevolking het dupe is van een toernooi waar het zou moeten gaan om sport. Waar zoveel doden vallen terwijl het zou moeten gaan om een spelletje. Misschien sluit ik mijn ogen en zie ik het helemaal verkeerd en ben ik naïef wat betreft het plezier in de sport maar hoe ik het op dit moment ervaar is dat het WK op dit moment niet verbindt en het brengt mensen niet bij elkaar in Brazilië. Het gaat hier niet om het spelletje en het gaat hier niet om een toernooi waarbij de voetballers en de organisatie een voorbeeldfunctie hebben. Het gaat hier helemaal niet meer om het voetbal, niet om het mooie prachtige spel wat voetbal kan zijn. Zonde wat mij betreft en daar hoef ik niet live getuige van te zijn. Een wedstrijdje kijken prima, maar ik ga niet mee hossen met de oranje massa. Daarnaast, ook niet geheel onbelangrijk, vertik ik het om het 6(!) -dubbele te betalen voor een slaapplaats of voedsel.  

Mijn frustratie is er uit dus nu is het tijd voor een heerlijke wandeling over het strand. Het altijd vredige, mooie strand waar iedereen gelijk is en waar het niet uit maakt waar je vandaan komt of wie je bent. Waar het niet draait om geld of corruptie. Waar je kunt voetballen en waar het draait om het spelletje zelf, waar iedereen welkom is en iedereen kan mee doen. Het samen spelen en het plezier hebben samen. Iets wat altijd centraal zou moeten staan in de sport wat mij betreft.

X JD